dr hab. Katarzyna Chrudzimska-Uhera, prof. UKSW
kier. Katedry Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej
Instytut Historii Sztuki
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Zycie i twórczość Eugeniusza Sawczyna (1956-1998) podzielone były na dwa odrębne etapy. Pierwszy z nich obejmował lata edukacji (najpierw w Liceum Plastycznym w Jarosławiu, następnie na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP) oraz początek dobrze zapowiadającej się kariery akademicko-artystycznej. Drugi etap otworzyła decyzja Sawczyna o emigracji. Szczęśliwie wyjazd do Kanady nie przekreślił ambicji ani możliwości twórczych, artysta odnalazł własne miejsce w nowym środowisku, nadal komponował dzieła oryginalne formą i treścią. Dorobek Eugeniusza Sawczyna obejmuje przede wszystkim kameralne rzeźby odlewane w brązie, a także rysunki. Osią twórczości artysty pozostawał człowiek, studiował jego figurę, twarz (portret) – by w oparciu o ich kształty snuć opowieść o odwiecznych, ale i tych zupełnie współczesnych, wyzwaniach człowieczeństwa.
Przebieg kariery i emigracja spowodowały rozproszenie spuścizny Eugeniusza Sawczyna. Jego dzieła znajdują się w zbiorach prywatnych w Polsce i Kanadzie. Również materiały źródłowe do badań nad życiem zawodowym i prywatnym artysty wymagają zebrania, uporządkowania i analizy. Opracowanie syntetycznego zarysu monograficznego życia i twórczości Eugeniusza Sawczyna – w formie bazy danych, wystawy bądź publikacji – będzie wartościowym dopełnieniem wiedzy na temat polskiego życia artystycznego 2. poł XX w. Jest to zadanie tym bardziej pilne i ważne, że dorobek Sawczyna stanowi część polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą, które wymaga szczególnej ochrony, badań i popularyzacji.
Zakopane, 31 lipca 2025 r.